Cavea’daki (oturma yeri) yürüme yolunun (praetictio) altındaki 17 oturma sırası ile üstündeki 6 oturma sırası günümüze iyi durumda ulaşmıştır. Oturma basamakları üzerinde hatıl yuvaları görülmektedir. Söz konusu yuvalar, tiyatronun üzerinin sıcak günlerde bir velum (çadır) sistemi le kapatıldığını göstermektedir. Ayrıca burada bulunan bir sıra arkalıklı koltukların bazıları korunmuş durumdadır.
Tiyatro'ya üst kısımdan giriş üç adet vomitorum (tonozlu geçit) ile sağlanır. Bunlar merkezde, doğu ve batıda yer alırlar. Her üçü de arkalarında bir gizli geçit olan cryptae’ye bağlanır. Bu gizli geçitin ise tiyatronun kuzeyinde yer alan Sütunlu Cadde ile bağlantısı bulunmaktadır. Tiyatro özgün haliyle ortalama 3000 kişilik bir kapasiteye sahiptir. Kireçtaşından oldukça önemli bir grup heykel (Oturan Aslan, Genç bir kişiye ait büst, Askere?-Gladiatöre? ait torso) scaena ve orchestranın içine düşmüş şekilde kazılarda ele geçmiştir.

Cavea (seyirci oturma yeri), kentin güneyine bakan bir yamaca yaslanacak şekilde inşa edilmiştir. Bu açıdan Hellenistik bir tarza sahiptir. Özenle neredeyse barok tarzda işlenmiş iki katlı mermer ve kireç taşından oluşan scaenae (sahne) binasının ilk kata arşitravfrizi üzerinde tespit edilen bir yazıt sayesinde ilk katın MS 164 yılında, İmp. Marcus Aurelius ve L. Verus Dönemi’nde inşa edildiği anlaşılmıştır. İkinci katı ise mimari bloklar üzerindeki süslemelerden anlaşıldığı üzere Severuslar Dönemi’nde (MS 2 yy sonu) inşa edildiği düşünülmektedir.
Scaenae (sahne binası) cephe, ışık kullanımı ve alınlıklı tasarımı ile birlikte yerel tarzda kaliteli ve çok çeşitli süslemeleriyle öne çıkar ve korinth düzenindeki cephe tasarımı ile genel Roma İmparatorluk tarzını yansıtır. İkinci katında kullanılan alınlıklar ise içbükey şekilde sahip olmaları sebebi mimarlık tarihi açısından yeni örnekler olarak karşımıza çıkar.