Antik kentten ilk olarak coğrafyacı olarak Strabon (MÖ1 -MS 1. yy) bahsetmiştir: “…Kyinda ve Soli’nin yukarısında dağlık ülkede, içinde Teukros oğlu Aias’ın kurduğu Zeus tapınağı bulunan Olbe kenti vardı. Bu tapınağın baş rahibi Kilikia Trakheia’nın hükümdarı oldu. Sonra ülke sayısız tiranlar tarafından ele geçirildi ve korsanlar örgütlendirildi. Bunların yok edilmesinden sonra bu ülkeye Teukros’un ülkesi ve rahiplerinin çoğuna da Teukros veya Aias adı verildi. Fakat tiranlardan biri olan Zenophanes’in kızı Aba, evlilik yoluyla bu aileye girdi. Babası daha önce muhafız kılığında imparatorluğu ele geçirmişti. Daha sonra hem Antonius, hem de Kleopatra nazik davranışlarından ötürü bir lütuf olarak burayı kendisine bağışladılar. Sonra Aba ortadan kaldırıldı, fakat imparatorluk onun soyu tarafından sürdürüldü…”.

Bilim insanı Cladius Ptolemiaus (MS 100-170),  Kilikia Tracheia kentlerinden bahsederken Diocaesarea'yı da belirtir. Hierocles (MS 5. yy) tarafından Isauria kentleri içerisinde; Constantinus Porphyrogentinus (MS 913-959) tarafından da  Dekapolis kenti olarak Diocaesarea'dan bahsedilir

Diocaesarea (Uzuncaburç) kenti birçok gezgin  tarafından ziyaret edilmiştir. İlk ziyaretler 19. yüzyılın sonları ve 20. yüzyılın başlarında görülür. 1854 yılında, kenti yeniden keşfeden Rus coğrafyacı Piotr von Tschihatscheff’dir. P. Tchihatcheff 1867'de ilk kez Diocaesarea’nın yerini “Ousounbourdj” olarak gösteren ve Küçük Asya rotasını belirten bir harita yayınlar. Kent 1889 Nisanında J.T. Bent tarafından ziyaret edilir. R. Heberdey ve A. Wilhelm, 1892'de üç günlük konaklamaları süresince aldıkları notları yayınlarlar. Kent için önemli bir ziyaret Gertrude L. Bell tarafından 2 Mayıs 1905'te yapılmıştır. G.L. Bell,  “Ouzounjaburj” olarak adlandırdığı kentin önemli anıtlarını fotograflamıştır.  Bu fotoğraflar Tyne'deki Newcastle Üniversitesi'nin Gertrude Bell arşivinde bulunmaktadır.  E. Herzfeld ve S. Guyer, 1909 yılında Archäologischer Anzeiger dergisinde “Usundjaburdj” olarak adlandırdıkları kenti daha önceki gezginlerin bahsettikleri şekli ile genel olarak ele alırlar. Kenti 2 mayıs 1914 yılında ziyaret eden J. Keil ve A. Wilhelm; Kule, Zeus Tapınağı, Tyche Tapınağı ve Kuzey Kapısı ve birkaç yazıtla ilgili notlarını paylaşırlar ve yapıların fotoğraflarını yayınlarlar. 1925 yılı baharında tekrar gelen J. Keil ve A. Wilhelm, kentte American Society for Archeological research in Asia Minor adı altında kapsamlı yüzey araştırması ve belgeleme çalışmaları yapmışlardır. Bu çalışmanın sonuçları olarak kentin ilk detaylı plan, çizim ve fotoğrafları 1931 yılında MAMA (Monumenta Asiae Minoris Antiqua) kitabında Denkmäler aus dem Rauhen Kiliken adı altında yayınlanmıştır. Kent V. Shultze tarafından “Altchristliche Städte und Landschaften” kitap serisi içinde Hıristiyanlık Dönemi içerisinde piskoposluk kenti olarak sayılır. 

1950'li yıllarda Ekrem Akurgal’ın girişimleri ve Yusuf Boysal çalışmaları ile antik kentte çalışmalar başlatılır. Zeus Tapınağı’nda, stylobat seviyesine kazılar yapılır. 1992 ve 1993 yıllarında Tiyatro’da Silifke Müze Müdürlüğü tarafından yapılan temizlik çalışmalarıyla Sahne Binası’nın kalıntıları ve oturma basamaklarının bir bölümü ortaya çıkarılmıştır. 2001-2006 yılları arasında Diocaesarea’da D. Wannagat başkanlığında Alman bir ekip tarafından yüzey araştırmaları gerçekleştirilmiştir. Antik kentteki son dönem kazıları 2017 yılında Silifke Müzesi başkanlığında ve Prof.Dr. Ümit Aydınoğlu bilimsel danışmanlığında başlatılmıştır. Çalışmalar 2019 yılından itibaren Cumhurbaşkanlığı Kararı ile Kültür ve Turizm Bakanlığı ve Mersin Üniversitesi adına Prof.Dr. Ümit Aydınoğlu başkanlığında sürdürülmektedir.